Vrijmetselarij
Onze gangbare overpeinzingen rond het winterse duister en rond de lichten die wij in onze kring ontsteken, voeren ons in gedachten naar een bestaan buiten de alledaagsheid.
Hoe donkerder , hoe meer kans dat we op de tast de ruimte van het ‘mysterium tremendum’ kunnen binnentreden. Daar vinden we een meestal verscholen werkelijkheid die het wereldse gedoe een betekenis geeft die de individuele nietigheid overstijgt.
In zijn tomeloze drang om aan zichzelf te ontsnappen heeft de mens een werkelijkheid buiten zijn eigen individuele leven gecreëerd. Het hiernamaals en de reïncarnatie die hij bedacht heeft, zou zó maar uit de fictie opgetild kunnen worden naar een transhumane realiteit.
Als wij ons leven laten programmeren als een statisch complex van nullen en enen, kunnen we straks robots maken die betere mensen zijn dan wij, net zoals ze ons nu al ruimschoots de baas zijn met schaken en go. Maar als wij algoritmes bedenken om uit de klauwen te blijven van de wezenloze creaturen van de Big Brothers of Cyber Space, kunnen wij zélf het grote licht worden dat de mensheid bezielt.
Zie: in het duister vlamt altijd nieuw licht op. Moge het je steeds opnieuw verrassen, soms even met zijn pracht verblinden, dan je ogen openen voor een nieuwe kijk op je leven, je een weg wijzen die zin geeft om verder te gaan dan ooit tevoren!
Willem Verstraaten